ნეტავ სად არის?!
ერთ დროს ფერდობზე ღიმილი იდგა,
ია და ვარდი ყვაოდა მზეზე,
სახლი ბრდღვინავდა ღრუბლებში მზისა
იდგა ეზოში მაღალი თუთა,
ახალისებდა პატარა თათას,
მზეზე მბზინავი პატარა ქოშით,
ღვთისგან ხელდასმულ ასულს რომ ჰგავდა.
ჭურებთან იდგა პატარა თონე,
ყოველ ცისმარე ცხვებოდა პური,
კაკლების ძირში ეძინათ ღორებს,
იჭყიტებოდა ბოსლიდან ცური...
ისევ იქა დგას ლამაზი სახლი,
მზის დიადემა ისევე მოსავს,
მორღვეულ კარებს ქარი სახლს ახლის
ვაჰ, თუ ჩაინგრა ასი წლის ოდა.
თათა გოგო კი ახლა სად არის?!
იღბალს თუ ეძებს ის გამალებით,
ნეტავ თუ უცდის, იმის სადარი,
თუთა რომ ელის წყლიან თვალებით.
მაია დიაკონიძე
15.02.2023 წელი
No comments:
Post a Comment