მინიმები
არავინ იცის იმ ცრემლის ფასი,
ასე რომ გვწვავს და გვიხოკავს ლოყას.
ბოლომდე სიტყვის ერთგული დავრჩეთ
და სიხარულიც ოდესღაც მოვა.
-----------------
დგას მარტოდ, დინჯად მთა თეთრი წვერით,
დიდებულს თეთრი მყინვარი მოსავს,
ყველანი იმას შორიდან ვეტრფით,
იმის უცნაურ და ლამაზ ჩოხას,
მაგრამ რა არის იმისი ფასი,
მერცხლების ბუდეს შესცქერი როცა.
No comments:
Post a Comment