თემშარაზე ტყემალი და  ალუბალი ყვავის,

ჯერ სახლიდან მაცილებენ, მერე ისევ სახლში,

მომელიან ბავშვებივით, დამაყრიან ყვავილს,

გოგო, რატომ იგვიანებ, დაბნელდება, აწი.

მათთან ერთად ვეგებები აისსა და დაისს,

თემშარაზე ტყემალი და ალუბალი ყვავის,

ის პატარა ნაზი გოგო უკვე ქალი არის,

მაგრამ როცა იქ გავივლი, დამაყრიან ყვავილს.

სად ვიყავი, სად არა და, იქით მივიჩქარი,

იქ მელიან ტყემალი და ჩემი ალუბალი,

იმ თემშარის ბოლო სახლი ჩემი სახლი არის,

კარიბჭესთან ქვევრებით და დაჭედილი ნალით.