რა ჯობია, როცა ვარსკვლავებიან ცას უყურებ, ვარსკვლავთა ცვენას, კომეტების მოძრაობას ან თვალით ან ტელესკოპით აკვირდები. ყოველთვის მშურდა ნიკოლაი კოპერნიკის თუ ევგენი ხარაძის, ისინი მუდამ ცას შეჰყურებდნენ, შეისწავლიდნენ. მეც მინდოდა ასტროლოგი გავმხდარიყავი, ან ასტრონავტი, ფეხით გამევლო მთვარეზე. რას არ ოცნებობს ბავშვი. დღეს ამ ყველაფერს ინტერნეტით ვუყურებთ. ცა, რომელიც აქამდე ჩვენთვის ზღაპრული სამყარო იყო, ნელ-ნელა ისეთივე ხდება, როგორც ადამიანის უჯრედი, რომლის ბიომასალა და შემადგენლობა კარგად შეისწავლეს ადამიანებმა, მაგრამ კიდევ კარგი, გარე, შორეული სამყარო მაინც დარჩა შეუსწავლელი და იდუმალი, როგორც ჩვენი ქვეცნობიერი. რომელიც საით წაგვიყვანს, რას გვაფიქრებინებს, რას დაგვაწერინებს, არავინ იცის. საოცარი ცაა შატილში, თითქოს ქუდად გახურავს, გიწვევს ფანტაზიებისკენ. ფიქრობ, შენც ერთ-ერთი ვარსკვლავი ხარ, ცაზე დასკუპებული, მაგრამ შეუცნობადი და სასწაული. დიახ, თითოეული ადამიანი სასწაულია. მასში არის დამარხული გენეტიკური კოდი მისი გვარისა, ხე ცნობადის და შეუცნობადის. დიახ, ადამიანებო, თქვენ სასწაული ხართ, თითოეული თქვენგანი განსაკუთრებულია. ყოველ თქვენგანს შეგიძლიათ გადატრიალება მოახდინოთ მეცნიერებაში, ხელოვნებაში, მთავარია მოინდომოთ! წარმატებულ და ბედნიერ დღეს გისურვებთ,მეგობრებო!
მდუმარებს ჩემი ვარსკვლავი,
მდუმარებს მაღლა მთებია,
თითქოს ზვიადებს, გოროზებს,
ყინვისგან დასძინებიათ.
მე რომ მზის თვალი მეგონა,
იქ ზვავებს გაღვიძებიათ,
წამოსულ-წამონამქრილან,
ჩაუკეტიათ გზებია.
მაია დიაკონიძე
30.12.2022წელი
No comments:
Post a Comment