ხმა ამოიღე, არწივო,
ტრფიალო მთათა მაღალთა,
შენი მართვენი დადედლდნენ,
რომ ჩამოსულან ბარადა,
ლეშისმჭამელნი გამრავლდნენ,
ჩვენვე ვქცეულვართ ლეშებად,
კეთილი სიტყვა, საქმენი
სხვებისთვის არ გვემეტება,
გვჯიჯგნის და გვათრევს მავანი,
სულს გვაძრობს შიდა მტერია,
მართვენი, მთაში მღერალნი,
ჩხავიან, აღარ მღერიან.
ჩამოგვიფრინე, არწივო,
მთიდან დაბერე ნისლები,
ჰაერი გაიწმინდება,
ჩვენც ავივსებით იმედით.
No comments:
Post a Comment