ზოგისათვის მაისია,
ზოგისათვის დეკემბერი,
ზოგი სუფრასთან ხალისობს,
დაგეცალოს ასე მტერი,
ზოგსაც ვეღარ ჩაუთბია
თავის ქოხი, თავის სახლი,
ნაკვერჩხალზე ხელს გაითბობს,
გამოაცლის ოდას ნაწილს,
ყველა თავისთვის ხალისობს,
გააჩაღეს ფართი-ფურთი,
ღარიბი და ღატაკისთვის
ემეტებათ მხოლოდ ფურთხი.
ინტერნეტის სივრცეები
დაუპყრიათ მკერდით, ბეჭით,
დაიბერეს ტუჩები და
გადაიკრეს შუბლზე მეში.
მათთვის სულ სხვა ცხოვრებაა,
სახლს ირჩევენ ხედით, ფორმით,
შორს წასვლა მათ არ ჭირდებათ,
ტბაც გვერდზე აქვთ, ზღვაც და კორტიც.
ჩვენ ქალაქის ერთი კუთხე
თუ გვინდა რომ მოვიაროთ,
საცობებში უნდა ვიდგეთ,
იქ ვიძინებთ, მგონიაო.
გაჭირვებულს რა ახარებს?!
დაბნევიათ გზა და კვალი,
კაცს რომ ვხედავ სანაგვესთან,
არ მიცხრება გულში ალი.
უბნებია, არ აქვთ წყალი,
გზაც ძლივს მოჩანს, ტალახია,
ნეტავ, მათი გამკითხავი,
ქვეყანაზე მანახია.
No comments:
Post a Comment