სახლი მწუხრით მეგებება, ძველებური მოფერებით...
კიბე, გვერდზე მოქცეული, ირონიულ ნიღაბს ირგებს,
- შენთვის მოსვლა გართობაა, ჩემი ყოფნა რით სჯობს ციხეს?!
მარტოობის საბურველში გახვეულა ძველი ოდა, -
- ას წელზეა მეტი ვდგავარ, რა ვუთხარი ასეთ ყოფას, -
აღარც ბავშვთა კისკისია, აღარც ქვევრში დგება ღვინო!
- გასხვლა უნდა ვაზის ძირებს, - მეჯღანება ძველი პინო,
კაკლებიც კი, გულით სავსე, ატარებენ სევდას ორმაგს,
ნალიამაც, იქვე მდგარმა, ვერ გაუძლო დარდს და ოხრავს...
სამზადიდან გამოქცეულს, სხვა სახლების სულთქმაც მომაქვს,
ყურში თითი გაურჭვია საქართველოს მტერს თუ ქომაგს..
No comments:
Post a Comment