ანდერძი

რად მინდა კუბო... როცა მოვკვდები,

სხეული მინდა შეჭამოს მიწამ,

ზევით დავიფრქვე წითელ ვარდებად, -

ჩემს გამოზრდილებს ვეწვიო ფიქრად.

მინდა, მზესავით კასკასა სიცილს,

შვილიშვილების პირზე ვხედავდე, -

გოგო პეპელას ბადით იჭერდეს,

ვაჟი კი მინდვრად ცხენსა ხედნავდეს.

ქუხილი იდგეს არემარეში, -

"დაიბადაო წუხელის ბიჭი"...

კიდევ მრავალი გაჩნდეს გენია, -

მირონცხებული სწავლით და ნიჭით.

რად მინდა კუბო, ისე დამმარხეთ,

ხელებგაშლილი ჩავეკრა მიწას...

მიწას, რომელიც ბევრს არ ეღირსა

და აუხდენელ ოცნებად იქცა.

სული კი წავა ცისკენ შიშველი,

თან გაატანენ საკმევლით მიხაკს...

ქვეყნად დავრჩები მხოლოდ მანამდე,
სანამ გადვიხდი ცხოვრების ქირას..