...და როცა ისევ გამახსენდები,
თვალს დამისველებს ცრემლი ძლიერი,
ის რიჟრაჟები ათასფერები
გაქრა, განქარდა ყველა იმედი,
ცალ-ცალკე დაგვტყდა ნორჩი კისერი.
მრავლად გვარგუნა აღმართ-დაღმართი
ბედმა, განგებამ ბევრჯერ გვატირა,
თუმცა შემოგრჩა ძველი იერი,
ტუჩის კუთხეში სულს ლევს სატირა.
გამიფერმკრთალდა საცხი ალუბლის,
უხმოდ ცახცახებს ჩემი ტუჩები,
კვლავ მიეფარე ჭადრებს ამ დილას
და კვლავ მომძახე, - დაგიბრუნდები!
No comments:
Post a Comment