რა უცნაურად გამკენწლა ქარმა,
შემომაყარა თოვლის ნამქერი,
თითი დაადო და ტაბუ ახსნა, =
მოგონებების მკლავს მინამღერი.
-აუ, რამხელა თოვლი მოსულა,
- ბაბუ გვეტყოდა ძილში პატარებს,
ამოგვაცმევდა წინდებს ბებია,
დაგვიკოცნიდა ქერა დალალებს...
დარდობდა ალბათ, არ დავეცადეთ
პირველ თოვლს წყენით, ხველა-ყივილით...
რომ გავზრდილიყავთ რწმენით და კდემით,
უფალზე ფიქრით, პირზე ღიმილით...
შემომაყარა ნამქერი ქარმა
და უდროობის ფართო ნიშაში,
თავს გავიმართლებ წინაპარ ხალხთან, -
"დამნაშავე ვარ მე თქვენს წინაშე!! ,
No comments:
Post a Comment