მდიდრებს (სულით ღარიბებს)

მაძევს ვალი ამა ქვეყნის,

ძმობის, დობის, დედობის,

შენ კი ფულით გავსებული,

დილიდანვე ერთობი.

კერის პირას,ჩახანაში,

ჩავდებ, რაც გამაჩნია,

სამოსს იცვლი ნაირნაირს,

რესტორანში "ფართია".

ჩემი შვილი რომ ვატარო

ფეხბურთსა და ჭადრაკზე,

ღამე უნდა ვიმუშაო,

შენ - ქეიფში ატარებ.

არ იციან, სად წაიღონ

ფული შენმა შვილებმა,

დაისვენონ რომელ მხარეს,

არის მათთვის დილემა.

ჰაერი რომ შევუცვალო

შვილებს, ვეღარ ვახერხებ,

თბილისის ზღვას მივაშურებთ,

წუწნის იაფ კანფეტებს.

შემოგვხედეთ, ჩვენც ხალხი ვართ,

ჩვენაც გვიცემს გულები,

ნეტავ, ღმერთსაც თუ ვახსოვართ,

თქვენთვის დაკარგულები.