უფალო!
ჩვენივე თავებს ჭირად ვექმენით,
უფალო, ცოდვებს ვამატებთ ცოდვებს,
შენ სიყვარულის ნიჭით შეგვქმენი,
თუ დედამიწა არის ედემი,
მაშინ რატომ სძულთ შვილებს დედები,
რად ააშენეს ყრუ, ბრმა კედელი,
რად გვატირებენ ცხარე ცრემლებით.
ან დედა რატომ დაცლილა სულით,
ათასწლიანი ამფორის მსგავსად,
რატომ დამდგარა განდგომა სრული,
ვეღარ ვსვამთ დედა - შვილობის შარბათს..
უფალო, ახლა გვჭირდება შველა,
დამძიმდა სული მუდმივი იჭვით,
ჯოჯოხეთივით თუკი შიგ ბნელა,
რომ გავინათოთ, მოგვეცი ნიჭი.
მაია დიაკონიძე
28.07.2024 წელი
No comments:
Post a Comment