ერთსტროფიანები

ჩვენი გულიდან 

ასხლეტილ სხივებს

ღამე იკრავს და 

ვარსკვლავების  

ათავსებს სკივრში.

ყველა, ვხედავ, 

თავის თავით დაკავდა,
ერთი ქვეყნის გადარჩენა 

რა გახდა?!

ვგრძნობ, რომ გული 

ზევით ცისკენ იწევს,
ვეხვეწები, ჯერ არ გამიფრინდე, 

ადრე არის, მოიცადე კიდევ.

გაიხადა ყველამ, 

პატარამ და დიდმა,
რასაც ფასი ჰქონდა 

და რაც, არად ღირდა,

ჩემს სულში კი წვიმა 

ცრიდა, ცრიდა, ცრიდა...

თვალში თუ არ მოგივედი,
ვერ დაიცავ პარიტეტი,
ვერ შეიცან რარიტეტი, 

აღარც გნახო ამის მეტი.

მე ამ გაზაფხულს გამოვსახავ მბრწყინავ გიშრითაც, 

ერთ დღეს, ერთ ღამით, 

უცნაური რამე მესიზმრა, 

გადმოდიოდა შავზე შავი 

ყველა ფერიდან, 

მე ბანგმორეულს 

ვერა და ვერ გამომეღვიძა.

კარგი ლექსის წაკითხვა
ყველაფერს მირჩევნია, 

პოეტობაც, ნამდვილი, 

რჩეულების ხვედრია.