ერთსტროფიანები

შეუცდომელი არავინ არის, 

შეუცდომელი არც მე ვარ, მგონი, 

ათას მამონებს რომ ვემონებით, 

ნუთუ, სახელი არ გვრჩება მონის?! 

პირფერობას ვერ ვიტან მე ბავშვობიდან,

სისხლში, ხორცში გამდგომია აკვნიდან,

კახაბრობას ვერ ვიტყვი მე ვერავისას,

თუ არა ჰგავს თავითაც და ტანითაც.

როგორ მინდოდა, რომ გყვარებოდი 

და ჩიტებივით მაღლა გვეფრინა. მაგრამ აღმოჩნდა მცირე დრო კმარა, ძირს დაენარცხო აღმაფრენიდან.

გაღმერთება ქალების 

უფალმა დაისახა, 

როცა კაცებს გულის ქვეშ 

ნეკნად შემოუსახლა.

ადამიანები და არა კედლები ჰქმიან ქალაქს. ჩინური ანდაზა, მაშ ჩვენც მოვინდომოთ ქვეყნის აშენება, მოგვეცით ამის ნება, მეგობრებო!

მგონია რომ მიგალობენ ჩიტები,
ყვავილებიც იშლებიან ჩემთვის,
ბოროტებას ამ მიწაზე რა უნდა,

როცა გულიც სიამისგან მღერის.

ხიბლშია ხალხი, 

თავი ყველას ჰგონია გრანდი
და რა დარჩება მომავალში?! 

მტვერიღა მათი!