ასე მგონია, მხოლოდ ის ადამიანები გრძნობენ სიცოცხლის სიტკბოებას, აზრს და მნიშვნელობას, რომლებიც ყოველ დღე გადიან სიკვდილ-სიცოცხლეს ზღვარზე და ეთამაშებიან სიკვდილს. ღამით, რომ დავწექი, ვიგრძენი, ვიხრჩობოდი, ნერვებს დავაბრალე, შვიდ საათზე გამეღვიძა, გონებას ვკარგავდი, ძარღვებში სისხლი მეყინებოდა, თავი მტკიოდა, ძლივძლივობით ავდექი, ფეხებში სისუსტე მქონდა, ხელები მიკანკალებდა, ვიფიქრე მოვიწამლე, ბედად შაქარი გავიზომე, ძალიან დაბალი აღმომაჩნდა. სასწრაფოდ დავლიე შაქრიანი ჩაი, შევჭამე საჭმელი, არ მინდა შვილები შევაწუხო ხოლმე და მიხარია, კომაში არ ჩავვარდი და საავადმყოფოში არ ამოვყავი თავი. ასეთია ინსულინდამოკიდებულების ცხოვრება, არც თუ ისე სახარბიელო. ვცდილობ, არ შევიმჩნიო, ავად რომ ვარ! ჯანმრთელობას გისურვებთ ყველას, ჩემო მეგობრებო!
No comments:
Post a Comment