ჰაერს ლაღად აპობენ,
გრძნობით ეგებებიან
ძმათა სასაფლაოებს,
ნესტოებით ფრუტუნით
ბევრ რამეს გვიამბობენ,
დასცქერიან რუდუნით
გმირთა სასაფლაოებს.
ოდესღაც ხომ ისინიც
მხედრებს მიაგელვებდნენ,
მზერას მზიანს იმათსას
ისევ მზეს აგებებდნენ.
ნაქერალის ნამქერის
ნისლი მოაქვთ სათნოებს,
რუდუნებით დასცქერენ
ძმათა სასაფლაოებს.
No comments:
Post a Comment