სალაღობო-სატრფიალო

 რა დავიწყო და როგორ,

რა ვთქვა, რომ აღარ ვიცი,

შენ ხარ სიცოცხლის ბოლო,

და მისი დასაწყისიც..

შენ ხარ მზეცა და მთვარეც,

ვარსკვლავთ გუნდი და ქორო,

შენ ხარ დღეცა და მთვარეც,

შენთვის ვარსებობ, ვცხოვრობ.

რომ გამითენდეს დილა,

 მშვენიერი და ლაღი,

რომ ავიცილო სევდა,

ტყუილი, სიცრუე, ფარსი.

შენ ხარ სიცოცხლის ბოლო, 

და მისი დასაწყისიც,

შენ მყავდე კარგად ოღონდ,

და თუნდ იყავი სხვისი.