როცა ზამთარმა ჩამოგვიარა,
ველს შემოაცვა ქათქათა ტოგა,
მიწამ მიიღო ეს სამკაული,
და მიძინებულ ფიფქიას მოჰგავს.
მაგრამ ვხედავ მზემ შემოანათა,
დაიძრა მთიდან ნაკადი თოვლის,
მინდორ-ველები ააღიმილა,
შვენის გაზაფხულს პერანგი მოვის.
და აბორგებულ მდინარეებსაც
გზა გადაუჭრა სხივმა ხახმატთან,
წელში გაწყვიტა თეთრი ყინული:
და უსასრულო ცა დაახატა.
No comments:
Post a Comment