როცა სამყარო მუნჯია მიწყივ,
სხვისი ტკივილის და ცრემლის მიმართ,
ერთობ ძნელია შეცვალო რამე,
მაგრამ სათქმელი ხომ უნდა ითქვას!
ბევრის სიცოცხლე მოისპო ბნელში,
ბავშვებისა და მოზარდთა სისხლით
ხარობს ბოროტი ჯიში და გენი, -
- არაკაცების ხორხოცი იმის!
სიმყრალის სუნი დაჰყვება რიჟრაჟს,
აზიზ ყმაწვილთა ბოროტი კასტა
თავზე ეკლიან გვირგვინებს იდგამს,-
- თავად იესო მაცხოვარს ბაძავს.
სიცოცხლეს, სხვათა ტკივილზე ნაგებს,
სატანას ხარკად უხდიან თითქოს,
ჭიაკოკონა ალბიონს ანთებს,
ახალ და ახალ სამსხვერპლოს ითხოვს!
No comments:
Post a Comment