მზე გიცინის, პატარძალო,
მარწყვის ტუჩებს მისკენ იშვერ,
რომ გაკოცოს, მოგეფეროს,
უწინამძღვროს ლამაზ ფიქრებს.
ქარმა ოქროს კულულები
ცოტა აგირ-დაგირია,
აკაციას შეგადარა, -
თეთრ ყვავილში აერია
შენი კაბა, - თეთრზე, თეთრი,
ფანტელების ნათელია,
ოქრომკერდით მოქარგული,
ღილკილონი აფენია.
მზეს უცინი, პატარძალო,
ვარსკვლავივით თვალმომჭრელი,
ღმერთმა ტკბილად შეგაბეროს
იმ კარგ ვაჟკაცს, შენ რომ ელი!
No comments:
Post a Comment