მე ღამეს ვუთევ საყვარელ თბილისს,
ამაყად ვუცქერ მთაწმინდის ნაძვებს,
"არ გიღალატებთ არასდროს!"-ვფიქრობ,
მაგრამ არ ვიცი, რა მელის ხვალე,
დათოვლილ ალვებს, თელებს, კუნელებს,
გულში ვიბარდნი, მათბობენ თითქოს,
ეს სიყვარული დიდხანს მაცოცხლებს,
კუბოს კარამდე გამყვება, მიტკბობს,
დეკემბრის ღამეს დაბადებული,
ზამთრის სიცივეს თამამად ვხვდები,
ვერ შემაშინებს ქარი, ქარბუქი,
შევებრძოლები მომხდურსაც გზნებით,
თბილისის ცაო, დამცქერი თავზე, -
მალე ახალ წლის ღამეც დადგება,
არ მოგიშალოს ღმერთმა თოვლობა,
მე - სიხარული და აღტაცება!
No comments:
Post a Comment