ვარდის ფურცლებად იღვრება თოვლი,
ფანტელებს, ვხედავ, არ უჩანს ბოლო...
გადაეფინა საბნად მიდამოს, -
ყინვა გვირისტებს დაარტყამს ბოლოს,
მთვარის შუქი კი, ოქროს სხივებით
მორთავს თოვლისგან შეკერილ საბანს,
უნდა ლამაზად შეხვდეს ამ შობას, -
აღარ შესცივდეს არასდროს ქალაქს,
"არ შესცივდესო,"- ჩურჩულებს ღამე,
"არ შესცივდესო",- იძახის ქარი
და გამეტებით ყრის და ყრის ფიფქებს, -
ზამთარს ბუნებამ გაუღო კარი.
No comments:
Post a Comment