გრძნობების ტყვეა ეს ჩემი გული,
მივდევ დინებას სამყაროს ფერით,
ალიგიერის ჯოჯოხეთში ვარ,
თუ ღვთის წინაშე მუხლს ვიყრი კდემით,
აღარ მასვენებს ერთი შეკითხვა:
რატომ მოვდივართ და რატომ ვკვდებით?
ვიცი, დავეშვით მაღლა ზეციდან
და კვლავ ზეცაში უკვდავნი ვხდებით,
განცდებისა და შიშის ქვეყანა,
ხიფათითა და ვნებებით სავსე,
ჩვენში შემოდის, როგორც ფარვანა
და განსაცდელში ჩვენ სულებს აგდებს...
მაინც გვიზიდავს მზე და ცხოვრება,
ბედმა ჩვენთვის რომ გამოიმეტა,
უნდა გავუძლოთ ამ დიდ გამოცდას,
თუკი უფალმა ასე ინება.
No comments:
Post a Comment