სცივა წყლის პირს შიშველ ტირიფს,
თავი მორცხვად დაუხრია,
ზამთარს უნდა შეეგებოს,
ქათქათას და ხმაურიანს.
გიჟმაჟ სატრფოს გული უწუხს,
ხან ქარს გზავნის, ხანაც ყინვას,
ამით მიჯნურს თავს აწონებს, -
თავზე გვირგვინს შემოიდგამს.
თეთრ კაბაში გამოწყობილ
შეყვარებულს ფიფქებს აფენს,
ჭირხლებსა და ლოლუებსაც
მის ტანს მრავლად შემოახვევს,
ალერსის და მოფერების
თავის გზისთვის მიუგნია,
მარწუხებში მოქცეული სატრფო
გულში ჩაუკრია,
თავს არ ზოგავს, ჭახა-ჭუხი
გააქვს ტირიფს, ვნებით სავსეს, -
გაყინული თვალებიდან
სიყვარულის ცრემლებს აფრქვევს.
No comments:
Post a Comment