შენს სახეს მტრედისფერი აქვს,
ხელებს - სურნელი ბაღის,
ქარს შენთვის დაუკრეფია
აყვავებული ფშატი,
დაუნგრევია ციხენი,
ტკივილად გექცა მიწა,
გადაუვლია დრო-ჟამსაც,
სამარე ბაღად იქცა,
სული კი, სანამ აქ არის,
ვიდრე არ გტოვებს მარტო,
შენს სახეს მტრედისფერი აქვს, -
მიწის სურნელი გათბობს.
No comments:
Post a Comment