ლურჯია ღამე

ლურჯია ღამე, ლურჯია მთები,
მოგონებები მიხმობენ შენთან,
მთვარემ დამალა სახე ღრუბლებში,
შენი სახებაც თანდათან ქრება.
მე მახსენდება ის ტყე და ველი,
ფრთამოტეხილი ჩიტი უბეში,
სულისშებერვით ვათბობდით ერთად, -
ეს იყო ჩვენთვის დიდი ნუგეში,
რომ ერთმანეთის გვესუნთქა ქარით,
რომ სიყვარულის გაგვეგო გემო,
ფრთამოტეხილი გაფრინდი მერე,
შენ და ის ჩიტი ღმერთთან ხართ, ჩემო.

დაათოვს ბაღებს იისფერ ყვავილს,

დაათოვს ბაღებს ზამბახს და იას,

შენ იკაშკაშებ ვარსკვლავი ცაზე,

მე სახელს ვიტყვი ნაზსა და წმინდას.

ალერსს რომ ითხოვს, შენა ხარ მგონი,

ნაზი ნიავი, ნარნარი სიო,

ჭადრის შრიალშიც ისევ მეძახი

და აღტაცებით კვლავ შენთან მიხმობ.

მაია დიაკონიძე

1.01.2013წელი