გავდივარ გარეთ, ყველა ქუჩა შემოდის ჩემში,
როგორც ფიქრები, ახლობელი და შორეული,
წლების მანძილზე გადავკოცნე სულ ყველა ეზო,
ყველა მათგანი ნაცნობია და მშობლიური...
მიყვარს თბილისი, მისი შუქი, ლამპიონები,
მთვარის სხივებზე მოლივლივე ციმციმა მტკვარი,
ამაყი მთები, ჩვენს ქალაქს რომ არტყია ირგვლივ,
კედლები სახლის, სადაც ფიქრით არ სძინავთ ღამე,
სიკეთის ცეცხლი ქუჩებიდან შემოდის უხვად,
ანათებს, ბრწყინავს, უერთდება ვარსკვლავთა ციაგს,
ჩვენს გულებს სიბრძნის, სათნოების სანთლებად ანთებს...
სანუკვარ თბილისს სიყვარულის ქალაქად აქცევს.
No comments:
Post a Comment