დროის მანქანამ წამაცალა საათი მაჯის,
სადაც მივედი, იყო უკვე ძლიერ გვიანი,
დიდი ლოდივით მძიმე იყო თხოვნა და აჯა,
გულის ხვეულებს მივაყენე დიდი ზიანი...
კვლავ ლიანდაგებს მივუყვები და ვითვლი წამებს,
როგორც ვითვლიდი ძვირფას წუთებს, ახლა დარდიანს,
ციფერბლატები აირეკლავს სხვა დროის ალებს,
მატარებელი, თუ მანამდე თან არ წამიყვანს...
No comments:
Post a Comment