კვესავს ეული ერთი კუნძი შემოდგომისას,
მის გვერდზე მინდორს შესევია შავი ჭილყვავი,
მოგონებები მინავლულის, ჩამალულისა
მის გულის ყუნჭში არის ბევრი, არის უზღვავი,
ფოთლის შრიალი, ტოტთა რხევა და ქარიშხალი,
სიო ნარნარი, ამ ქვეყანას მისი რჩეული,
გულში ჩამწვდომი, საალერსო სიტყვები ნაზი
და ცულის დარტყმა - მტკივნეული, ანაზდეული...
კვესავს ეული ერთი კუნძი შემოდგომისას,
გაშავებული პირითა და სიკეთით სავსე,
თავს დასდგომია დარდიანი ფარდაგი წვიმის, -
და ნეშომპალით მის გარშემო ნიადაგს ავსებს.
No comments:
Post a Comment