მინდა დავწერო ლექსი - მოთქმა, ლექსი - ტირილი,
ვიღას ადარდებს ჩვენი ქვეყნის დარდი, ტკივილი...
უნდათ აივსონ ჯიბეები განძით, დოლარით,
დარჩა სამშობლო უპოვარი... დგას მათხოვარი.
გადმოზნექილა ვაზის ძირი, თავს ხრის მიწამდე,
კაცს ეხვეწება: - "გადაგარჩენ, ისევ მიწამე!"
- იალაღებზე ახლა სხვათა ცხვარი ბალახობს,
საკუთარ თავს და ჩვენს საფიცარს რადგან ვღალატობთ.
No comments:
Post a Comment