თითქოს ნაჭუჭში ვარ ჩაკეტილი, -
ვაწყდები კედლებს და სუნთქვა მიჭირს,
დახურულ სივრცეს თვალებით ვიჭერ
და მოლოდინში ღამეებს ვითვლი.
აკვნის არტახებს გადაჩვეულმა
მინდა გავტეხო ცარცის ნაჭუჭი,
მკლავებს უღონოდ კედლისკენ ვიშვერ, -
უსამართლობის შედგა აღლუმი.
გარეთ ნიღბების ზეიმი არის,
მკერდში ტკივილი უჩუმრად კვდება,
ტანჯული სული გაარღვევს კედლებს,
სიცოცხლის ძალა შეარყევს ნებას.
No comments:
Post a Comment