შენ კი, მინორში ყანის დუღილი,
მე თავანკარა გაზაფხულს ვეტრფი,
შენ შემოდგომის გხიბლავს წუხილი.
ორაგულივით თავგანწირული,
მჩქეფარე ტალღებს შევებრძოლები,
შენ წყლის უბრალო ხმაურიც გაკრთობს, -
როგორ გაფანტავ ღრუბლებს ბრძოლებით?
და მაინც, ჩვენ ეს ცხოვრება გვიყვარს
და ერთმანეთსაც შევეფონებით...
No comments:
Post a Comment