სარკეში გიცქერ, თითქოს არა ხარ,
ვინც უნდა იყო, რაც უნდა იყო!...
ჩემთვის ნამდვილი გამოცანა ხარ!
თვალებში ვხედავ რაღაც უცნაურს,
ბრუნავს ცხოვრება კარუსელივით,
ყვავილებს გვესვრის კლარა ცეტკინი
და ტრიბუნაზე ადის ლენინი...
მე დავეძებდი წარსულის სახეს,
ვერ კი ვიპოვე!
რძისფერ ბურანში ჩაიძირა ოთახი, სარკე...
ალბათ სამყარომ დამიგო მახე.
No comments:
Post a Comment