ჩვენი დროების ვარ შვილობილი, -
მთელი სამყარო საშველად მიხმობს,
ალბატროსი ვარ, ზღვის შვილი მქვია,
უფსკრულის თავზე ვნარნარებ თითქოს.
სალამურივით ვკვნესოდე, მინდა,
დაქანცულ მგზავრთან ვიყოფდე ბინას,
ანთებულ გულებს ვუწყობდე ჰანგებს,
მივესალბუნო საყვარელ მიწას.
მაგრამ ვინ მომცა ამისი ნება?
უფსკრულის თავზე ვტივტივებ თითქოს,
ალბატროსი ვარ, ზღვის შვილი მქვია
და უსასრულო სივრცეებს ვიპყრობ.
No comments:
Post a Comment