ცვილივით ჩამომდნარ ხელებში ჩავბღუჯე
მე ჩემი ოცნება, ჰაერში ვკიდივარ,
ვერც ზეცას მივწვდი და
ვერც დაბლა დავეშვი, -
ქვეყნისთვის ტვირთი ვარ!
აგონიაა, თუ მართლა ჰგონია ვიღაცას,
რომ ბედნიერი ვარ,
გახსნია ჩვენს მიწას სხეულზე წყლულები,
უბედო ერი ვართ!
მავანს ნუ ჰგონია,
სიტყვების ბრახუნით
აიგო ვარძია, ხანძთა და შატბერდი,
ჩვენ კი ამ ომებში, ვნებათა თამაშში,
უაზროდ დავბერდით!
მეგონა, სიკეთე ყოველთვის
ამარცხებს ბოროტს და...
არც ასე ყოფილა...
ჭკვიანებს არ სწყალობს
ხელმრუდი ეპოქა,
ფლიდს ინდობს მხოლოდ-ღა!
აგონიაა, თუ მართლა ჰგონიათ,
რომ ბედნიერი ვარ!
No comments:
Post a Comment