ლექსი გამიდიდგორდა!
მეგონა, რომ ლექსსა ვწერდი,
ლექსი მწერდა თვითონდა,
რომ შევახე ქაღალდს წვერი,
ლექსი გამიდიდგორდა.
სიყვარულის ოდას ვწერდი,
ცად მაფრენდა იორღა,
მწუხარება შემრჩა ძეწნის,
ბედმა ვერა იღონა.
უკვდავების წყალი მასვეს
ანგელოზთა რიკოთთან,
განდევნიდნენ ბოროტს, ავ ზნეს,
ჯვარს სახავდნენ იკორთას.
არ მწყალობდა ქვეყნად ბედი,
თუმც ვერ მძლიეს იოლად,
ლექსო, მუდამ თანა მდევდი
მაჟორად და მინორად.
მეგონა, რომ ლექსსა ვწერდი,
ლექსი მწერდა თვითონდა,
რომ შევახე ქაღალდს წვერი,
ლექსი გამიდიდგორდა.
Saturday, May 3, 2025
ლექსი გამიდიდგორდა!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment