მეუბნები (სატრფიალო-სალაღობო)

 მეუბნები

,,ეგ ფიქალი დამანახე,

ვარდისფერი მარმარილო", –

მეუბნები და ჩემს სახეს

რომ შეეხო თვალით, ცდილობ.

,,გავაზი ხარ", დამიძახებ

და გადაშლი ჩემთვის მკლავებს,

ვნების ქარი ჩემს გულს დახევს,

საყვედურს ვერ გეტყვი ამკლებს.

გამიტაცებ, როგორც ფოთოლს,

სიგიჟის ლურჯ კვამლში გამხვევ,

ააშენებ ჩემთვის გოდოლს,

რომ ზეცაში მზესთან გამყვე.

მაია დიაკონიძე

17.05.2025 წელი

Ciuri Badrishvili

წუთია, წუთისოფელი,

წამი კი ახალგაზრდობა,

თვალის გახელას ვერ

ვასწრებთ

მოგვენატრება ბავშვობა!