სალაღობო
ლექსის წერა და წაკთხვა ვეღარაფრით გავბედე,
როცა ვხედავ მოელვარე პოეტურ კვეს-აბედებს,
ვითღა დავწერ უფრთო სტრიქონთ, უნაიროთ, იაფებს.
არწივს ფრთები გაუშლია, ზურგზე უზის ხოხობი,
კლდის ქიმზე მათ ელოდება ცად აწვდილი გოდოლი,
იმათ სიყვარულის მომსწრემ, საქმე სულ სხვას მივანდე,
თუღა დავწერ, - მათ საქებარ მონოლოგს და ტირადებს.
მაია დიაკონიძე
13.11.2024 წელი
No comments:
Post a Comment