და კვლავ მაწვიმს...

 და კვლავ მაწვიმს...

ხოხობი ხარ, თუ დურაჯი,

თავზე მადგას შენი ცა,

შემოსილხარ ლურჯ ქულაჯით,

თვალი შენკენ გამექცა.

დაწინწკლურხარ, როგორც შველი,

თეთრი ჟრუნა ღრუბლებით,

როცა ვწუხვარ, შენა მშველი,

ნაზად მებულბულები.

გადამიხსნი გულმკერდს დარდით

და შორიდან მახედებ,

დრო კი გარბის მარად მარდი

და კვლავ მაწვიმს სახეზე.

მაია დიაკონიძე

18.11.2024 წელი