ფიქრო, გაბრიელ სალოსზე

 გკოცნი, მოხუცო დედაო,

და შენს მუხლებთან ვიჩოქებ,

შეკითხვას გაგიბედავო,

ოდინდელ საქართველზე.

ნაცარში ამოვლებულო,

პურო, მოკვდავთა არსობის,

სიკეთით გამორჩეულო,

დამნაყრებელო კაცობის.

კლდეო, დარდისგან დაჭმულო,

ატარებ მრუმე სამოსელს,

სიტყვა მითხარი სარწმუნო,

გმირებზე, კვლავ რომ გავოცდე.

ტაძარო, ცამდე აწვდილო,

ფიქრო, გაბრიელ სალოსზე,

იქნება ხმა მომაწვდინო,

მომიტევე და დამლოცე!