გეძებდი, მაგრამ ვერა ვპოვე შენი სათავე,
აღარც კი ჩანხარ, ცოტა დარჩა შენი მეხოტბე,
ნაჟურო წვიმის, მეხისა და ექოს ქუხილო,
როდემდე წვეთდეს ჭრილობები, სული მეწვოდეს?!
წინაპართ სულო, ოდითგანვე ცითგან ქებულო,
ნაშენო ბუდევ, ქვითკირისავ, ნაზი მერცხალის,
ჩვენი სიავით დამეხილი მიწა გვეძახის,
ღვთის შვილნი გვქვია, მუშაკნი ვართ შენი ვენახის!
No comments:
Post a Comment