A SCEPTIC AT CHRISTMAS
Posted by Admin on Saturday, 23rd February 2008, 00:00
I hear the bells chime Noel through the night,
and, faithless, hold my pen above this page;
O mem’ries, sing! Now all my pride takes flight,
again most bitter thoughts my mind engage.
and, faithless, hold my pen above this page;
O mem’ries, sing! Now all my pride takes flight,
again most bitter thoughts my mind engage.
Nocturnal voices, carolling their praise,
from yonder shining nave reproaches bring;
maternal, sweet, and tender, ev’ry phrase,
my heart, too full, must break to hear them sing.
from yonder shining nave reproaches bring;
maternal, sweet, and tender, ev’ry phrase,
my heart, too full, must break to hear them sing.
I listen long to bells across the night;
an outcast, lone, to whom the wind conveys,
amidst his squalor, poignant tidings, bright
with festival of distant, bygone days.
an outcast, lone, to whom the wind conveys,
amidst his squalor, poignant tidings, bright
with festival of distant, bygone days.
A translation of “Noel Sceptique” by Jules Laforgue
Noël! Noël! J’entends les cloches dans la nuit …
et j’ai sur ces feuillets sans foi pose ma plume ;
O souvenirs, chantez ! tout mon orgueil s’enfuit,
et je me sens repris de ma grande amerturne.
et j’ai sur ces feuillets sans foi pose ma plume ;
O souvenirs, chantez ! tout mon orgueil s’enfuit,
et je me sens repris de ma grande amerturne.
Ah ! ces voix dans la nuit chantant Noël ! Noël !
M’apportent de la nef qui, la-bas, s’illume,
un si tendre, un si doux reproche maternel,
que mon cœur trop gouflé crève dans ma poitrine …
M’apportent de la nef qui, la-bas, s’illume,
un si tendre, un si doux reproche maternel,
que mon cœur trop gouflé crève dans ma poitrine …
Et j’ecoute longtemps les cloches, dans la nuit …
Je suis le paria de la famille humaine,
a qui le vent apporte en son sale réduit
la poignante rumeur d’une fete lointaine.
Je suis le paria de la famille humaine,
a qui le vent apporte en son sale réduit
la poignante rumeur d’une fete lointaine.
T. C. Hudson
© T. C. Hudson.
РОЖДЕСТВО СКЕПТИКА
Рождественский трезвон, и я один в ночи,
Перо отложено, безбожный стих не кончен...
Воспоминанье, пой! Опять в душе горчит,
И гордость ни к чему... О, громче, память, громче!
А где-то там, вдали, собор огни зажег --
И как противиться рождественскому хору?
В нем материнский зов, и просьба, и упрек,
И сердце так щемит, что в голос плакать впору...
И как противиться рождественскому хору?
В нем материнский зов, и просьба, и упрек,
И сердце так щемит, что в голос плакать впору...
И долго слушаю колокола в ночи,
Не нужный никому и сам себе помеха.
Мне холодно, темно, а ветер мимо мчит
Земного праздника торжественное эхо.
სკეპტიკოსის შობა
შობის ისმის ზარები, მე მარტო ვარ ღამეში,
ურწმუნობის ფურცელზე დავდე ჩემი კალამი,
მოგონებავ, ამღერდი! სიამაყე გამირბის,
ვგრძნობ, დიადი ტკივილით დრო დადგა განახლების!
სადღაც იქ სიშორეში, ტაძრის შუქი აინთო,
როგორ არ მოვუსმინო საშობაო ზანზაკალს,
მასში დედის ძახილი, თხოვნა, საყვედურია,
გული ისე მიკვნესის, მსურს ვიტირო ხმამაღლა...
დიდხანს ვუსმენ ზარის ხმას ძე ადამის ტომიდან,
არავის არ ვჭირდები, ჩემი თავიც მომბეზრდა,
თან მცივა და თან ბნელა, გვერდზე მიაქვს ქარიშხალს
დიდი დღესასწაულის ხმაური და ოცნება.
Не нужный никому и сам себе помеха.
Мне холодно, темно, а ветер мимо мчит
Земного праздника торжественное эхо.
სკეპტიკოსის შობა
შობის ისმის ზარები, მე მარტო ვარ ღამეში,
ურწმუნობის ფურცელზე დავდე ჩემი კალამი,
მოგონებავ, ამღერდი! სიამაყე გამირბის,
ვგრძნობ, დიადი ტკივილით დრო დადგა განახლების!
სადღაც იქ სიშორეში, ტაძრის შუქი აინთო,
როგორ არ მოვუსმინო საშობაო ზანზაკალს,
მასში დედის ძახილი, თხოვნა, საყვედურია,
გული ისე მიკვნესის, მსურს ვიტირო ხმამაღლა...
დიდხანს ვუსმენ ზარის ხმას ძე ადამის ტომიდან,
არავის არ ვჭირდები, ჩემი თავიც მომბეზრდა,
თან მცივა და თან ბნელა, გვერდზე მიაქვს ქარიშხალს
დიდი დღესასწაულის ხმაური და ოცნება.
No comments:
Post a Comment