ალექსანდრე, შენი ცხენით,
ნეტავ, საით მერეკები,
ბუცეფალი შენი არის,
შეგიმოკლებს დროს და მანძილს.
მე კი მიყვარს ჩემი შინდა,
მთიდან მთაზე გადაფრინდა,
ციდან უცქერს კავკასიონს,
ლიახვსა და ამაყ რიონს.
მე არ მინდა შენი ცხენი,
მიყვარს მხოლოდ შინდა ჩემი,
დაიძვრება მის ქვეშ მთები,
რომ მზე იჯდეს ტახტზე ლხენით.
No comments:
Post a Comment