ეგზემა, ეპოქას რომ გაუმიზეზდა,
მორჩენის გზები კი არ ჩანს,
ვითომ ხომ ცდილობდნენ, -
პირადზეც ფიქრობდნენ,
რას უზამ კლდეს, უკვე ნაშალს?!
ტანჯვით და გოდებით,
სულის გაპოხებით,
ვუსმენდით ყვავების ყრანტალს,
ბულბულის ხმააო,
მტკიცობდა მავანი,
ცოტაა ნუხი და ხანძთა?!
სირსველი სინაზე
მოგვართვეს დილაზე,
ვერ ვარჩევთ მტყუანს და მართალს,
გვისმენენ ბინაზე,
დავტირით ყისმათ ბედს,
შევნატრით მაუგლის, ტარზანს.
კაცები სალონში,
ქალები ვაგონში,
სიმართლეს ვისმენ თუ ღადავს?!
დავმდგარვართ ყირაზე,
სად არის იამზე?
აქ კესო გვიმზადებს ბალღამს!
გახსნია წყლულები ქვეყანას უბედურს,
მეგონა ვხედავდი ცხრა გზას,
ცხრა ცა და ცხრა მთაა იქამდე სავალი,
არხები რომ უნდა გავჭრათ!
No comments:
Post a Comment