მიმოფანტულა თეთრი თოვლი თეთრ ყვავილებად,
აშოლტილ ნაძვებს დაუხრიათ სიმძიმით თავი,
მოზღვავებულსა სილამაზეს ვეღარ გაუძლეს,
წელში გახრილან ახალგაზრდა იფანი, ალვი.
სიფრთხილით მიდის ცუგა თოვლში, ჰაერის ყნოსვით,
კვალს ეძებს კაცის, არ დაბრუნდა პატრონი სახლში,
ღობესთან ახლოს მან იპოვა პატარა ბორცვი,
გულზე დარდები შემოაწვა პატრონის მორჩილს,
თხარა და თხარა, თეთრი თოვლი გადიქცა მიწად,
მოხუცს თვალებში ჩასდგომოდა სიცივე, ყინვა,
დიდხანს ულოკა ცივი ხელი გაყინულს ძაღლმა,
ყვავმა ყრანტალით უსამძიმრა, ყმუილით აჰყვა.
No comments:
Post a Comment