კვირტებდასხმული ხე ხარ ძლიერი,
ფესვებს გიმაგრებს ქართული მიწა,
გაზაფხულია, დაბერე კვირტი,
ლორთქო ყლორტები ზეცაში მიგაქვს...
წყალი ჩაგიდგა ტოტებში, ტანში,
ჩვენი სისხლია, ჩქრიალებს ისევ...
გრიგალში ახალ იალქნებს გაშლი,
არწივებს გაზრდი ცხრა ზეცის კიდეთ.
შენს დაღარულ მკერდს წლები ამშვენებს,
კოხტასთავი და დიდგორი მოჩანს,
ტოლს არ უდებდი ყინვას, ნამქერებს,
გოლგოთა განვლე და მაინც შფოთავ.,
ჩვენი სისხლია, რომ გაზანზარებს,
ჩვენი გულია, რომ გიძგერს ისევ,
გაშალე შენი ტოტები ლაღად,
გაზაფხულია, ყლორტებად იქეც!
No comments:
Post a Comment