ვალით მოვდივართ და ვალით ვცხოვრობთ,
ვალი გვაქვს ქვეყნის, ვალი გვაქვს მიწის,
ვალი გვაქვს მშობლის, ცოლის თუ ქმარის,
შვილის, მეგობრის და წინაპარის...
ბებიას ღიმილს ვიხსენებ ახლა,
დაკლულ წიწილას და წითელ ღვინოს,
- მადა არა აქვს, ჩაასხით პირში,
იქნება საჭმლის მარილი იგრძნოს...
კაკლის მურაბებს, ჩურჩხელებს, წინდებს,
ხან ჩამოტანილს, ხანაც - გზავნილებს...
ვინ მეტყვის, რომ ჩვენ არა გვაქვს ვალი,
სიყვარულით და ტკბილად გაზრდილებს!
და ჯორ-ცხენივით გვკიდია ვალი,
გვიჭირს ტარება, გვიჭირს გადახდა,
საფლავამდეც კი ვერ მიგვათრევენ,
ცოტათი ამ ტვირთს თუ არ დააკლდა...
No comments:
Post a Comment