ჩვენს პატრიარქს

ჩვენს პატრიარქს!

ეშურება ცისკენ მგზავრი,
სპეტაკ სახეს ნისლი აკრთობს,
მის ნაკვალევს ია ფარავს,
სათუთ გულში დარდებს აქსოვს.
ბილიკები არ მთავრდება,
გზებზე ჯანღი აირია,
მაინც მიდის, არ ისვენებს,
დღე-შავი და თეთრი ღამე,
მთებისხელა, მზეა ჩვენთვის,
ღვთის მადლს უხვად გადმოაფრქვევს.
მის წინ ზეცა გადაიხსნა,
ელოდება მგზავრი ნაფერ
სიტყვასა და ლოცვას ღმერთის,
მერე ისევ სხივებს აფენს,
სამშობლოსთვის დაჩოქილი
ათას სანთელს ცაში ანთებს...
ნაკვალევზე ია ხარობს,
ვარდი ჰყვავის და ნათელობს,
ქართლის დაწყლულებულ მკერდზე
იტოტება საქართველო!

20.11.2012 წელი