გაზაფხულის პირი

დაგლეჯილ ზეწარს მაგონებს ველი,
თოვლი ხევისკენ გაპარვას ცდილობს,
მზე კი, მკაცრი და დაუნდობელი,
დანაშაულზე წაუსწრებს თითქოს...
მიწასაც მწარედ სტკენია სითბო, -
დამზრალი, შველას ცრემლებით ითხოვს.