მე ისეთი გოგო ვიყავ,
ბევრი ძლიერ მყვარობდა,
მთვარეს ვგავდი მაღლა ციდან,
ნათელი თან დამქონდა.
ზღვის ქაფიდან ვიშვი თითქოს,
თეთრი ვიყავ რძესავით,
თვალი მქონდა ლაზურიტის,
ერეოდა მელანი.
მერე თითქოს ჩამომფერთხა
ქარმა ზეცის თაღიდან,
ძირს დავეშვი და აღმოვჩნდი
დღის ნათელში ღამიდან.
მზემ დამხედა, შემიფაკლა
წითლად თეთრი ლოყები,
სიყვარულის ველიც გაქრა,
სასიმღერო ნოტებიც.
გავშავდი და გავირუჯე,
დავდგი ველზე მოლბერტი,
ბეთხოვენის ნაცვლად მესმის
ჭრიჭინების კონცერტი.
No comments:
Post a Comment